Zmarł Bohdan Tomaszewski, mistrz dziennikarstwa sportowego

Redakcja Redakcja Rozmaitości Obserwuj notkę 26

W wieku 93 lat zmarł Bohdan Tomaszewski, wybitny komentator sportowy. Był niekwestiononowanym autorytetem dziennikarstwa sportowego, a wiele jego sprawozdań przeszło do legendy. Ceniono jego nienaganną polszczyznę, wyśmienite znawstwo szczególnie w dziedzinach lekkoatletyki oraz tenisa ziemnego. 

Urodził się w Warszawie w 1921 roku i przed wojną zdążył jeszcze zostać juniorskim mistrzem Polski w tenisie (1939). W czasie okupacji zaangażowany w Związek Walki Zbrojnej, który potem przekształcił się w Armię Krajową. Uczestnik Powstania Warszawskiego i więzień obozu w Ożarowie. Po wojnie współpracownik Polskiego Radia. Choć od 15 lat związany ze stacją Polsat Sport, zostanie zapamiętany jako legendarna postać Polskiego Radia, w którym przepracował 50 lat. 

Tenis był mu bliski całe życie. W ostatnim czasie komentował mecze m.in. Agnieszki Radwańskiej i Jerzego Janowicza. Był także pomysłodawcą i stałym gościem turnieju dla młodych adeptów tenisa - Tomaszewski Cup.
 
Był m.in. autorem scenariuszy filmowych ("Zaczarowany rower", "Bokser" i "Czekam na was w Monte Carlo") i książek: "Dziesięć moich olimpiad", "Łączymy się ze stadionem", "Pożegnalna defilada", "Proszę o klucz", "Przeżyjmy to jeszcze raz", "Romantyczne mecze", "Do ostatniego tchu", "Wimbledon".
 
 

Boh­dan To­ma­szew­ski był ka­wa­le­rem Krzy­żu Ko­man­dor­skie­go Or­de­ru Od­ro­dze­nia Pol­ski (2005 rok). Z dzien­ni­kar­skich lau­rów naj­cen­niej­sze były Dzien­ni­kar­ski Laur Sto­wa­rzy­sze­nia Dzien­ni­ka­rzy Pol­skich (2006), Złote Pióro (1958, 1959), Złoty Mi­kro­fon (1972), Dia­men­to­wy Mi­kro­fon (1995). W 2001 zna­lazł się w gro­nie pierw­szych lau­re­atów kon­kur­su Mistrz Mowy Pol­skiej, a w 2006 otrzy­mał Laur SDP jako nie­do­ści­gnio­ny wzór dzien­ni­kar­skie­go pro­fe­sjo­na­li­zmu.

 

Komentarze

Inne tematy w dziale Rozmaitości